اختلال شخصيت وسواسي اجباري (OCPD)
اختلال شخصيت وسواسي اجباري (OCPD)
اختلال شخصيت وسواس فكري- اجباري با نگراني در مورد نظم، كمال گرايي و كنترل شناسايي مي شود كه در نهايت انجام كارهاي روزانه را مختل مي كند. تشخيص شخصيت وسواس اجباري با معيارهاي باليني انجام مي شود.
درمان اين اختلال با روان درماني، درمان شناختي- رفتاري و داروهاي مهاركننده هاي انتخابي بازجذب سروتونين (SSRIs) انجام مي شود.
از آنجايي كه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت وسواسي-اجباري نياز به كنترل دارند، كم تر به ديگران اعتماد مي كنند و نگران تر هستند.
تخمين زده مي شود كه حدود ۲٫۱ تا ۷٫۹ درصد از جمعيت اختلال شخصيت وسواس فكري-اجباري را تجربه مي كنند و در بين مردان شايع تر مي باشد.
البته ويژگيهاي خانوادگي، ژنتيك و كمالگرايي در ايجاد اين اختلال نقش دارد.
ممكن است اختلال هاي ديگري وسواس اجباري را همراهي كند. افراد درگير وسواس اجباري اغلب داراي يك نوع اختلال افسردگي (اختلال افسردگي اساسي يا اختلال افسردگي مداوم) يا اختلال مصرف الكل هستند .
علائم و نشانه هاي اختلال شخصيت وسواسي اجباري
علائم اختلال شخصيت وسواس فكري-اجباري ممكن است حتي در يك دوره زماني كوتاه از ۱ سال كاهش يابد، اما تداوم آن ها (يعني ميزان بهبودي و عود) در دراز مدت كمتر مي باشد.
در بيماران مبتلا به اختلال شخصيت وسواس فكري، اشتغال به نظم، كمال گرايي و كنترل خود باعث اختلال در انعطاف پذيري افراد مي شود. اين بيماران در تمام فعاليت هاي خود اصرار دارند كه همه چيز به روش هاي خاص انجام شود.
براي حفظ حس كنترل، بيماران بر قوانين، جزئيات دقيق، رويهها، برنامهها و فهرستها تمركز ميكنند. اين بيماران به طور مكرر اشتباهات را بررسي مي كنند و توجه فوق العاده اي به جزئيات دارند.
آن ها از زمان خود به خوبي استفاده نمي كنند و اغلب مهم ترين كارها را به پايان مي گذارند. مشغوليت آنها به جزئيات و اطمينان از اينكه همه چيز بي نقص است، مي تواند تكميل را به تاخير مي اندازد.
آن ها از اينكه رفتارشان چگونه بر همكارانشان تأثير مي گذارد بي خبرند. هنگامي كه اين بيماران بر روي يك كار متمركز مي شوند، ممكن است تمام جنبه هاي ديگر زندگي خود را ناديده بگيرند.
از آنجايي كه اين بيماران مي خواهند همه چيز به روشي خاص انجام شود، در واگذاري وظايف و كار به ديگران مشكل دارند. اين افراد زماني كه با ديگران كار مي كنند، ممكن است فهرست هاي مفصلي در مورد نحوه انجام يك كار تهيه كنند و اگر يكي از همكاران آن ها راه ديگري را پيشنهاد كند، ناراحت مي شوند.
آن ها ممكن است حتي زماني كه از برنامه عقب هستند كمك را رد كنند.
اين بيماران از قبل با جزئيات برنامه ريزي مي كنند و نمي خواهند تغييرات را در نظر بگيرند. تلاش بي امان آنها ممكن است همكاران و دوستان را نااميد كند.
افراد درگير شخصيت وسواس اجباري به ندرت ابراز محبت مي كنند، اين بيماران ممكن است به صورت رسمي، سخت يا جدي با ديگران ارتباط برقرار كنند. آن ها اغلب فقط زماني صحبت مي كنند كه چيزي عالي براي گفتن داشته باشند. آنرها ممكن است بر منطق و عقل تمركز كنند و نسبت به رفتار عاطفي بي توجه باشند.
اين بيماران ممكن است در مورد مسائل اخلاقي و ارزشي سختگير باشند. آن ها اصول اخلاقي سفت و سختي را براي خود و ديگران به كار مي برند و به شدت از خود انتقاد مي كنند، علاوه بر اين بسيار به رعايت قوانين علاقه مند هستند.
تشخيص شخصيت وسواسي اجباري
- معيارهاي باليني تشخيص ( براساس راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني ، ويرايش پنجم [DSM-5])
براي تشخيص اختلال شخصيت وسواسي، بيماران بايد نشانه هاي زير را داشته باشند:
- مشغوليت به نظم. كمال گرايي؛ و كنترل خود، ديگران و موقعيت ها
- اهميت به جزئيات، قوانين، برنامه ها، سازماندهي و فهرست ها
- تلاش براي انجام كار به بهترين شكل ممكن
- نتيجه غفلت از فعاليت هاي اوقات فراغ
- و دوستان و كار بيش از حد بدون نياز به پول آن
- وظيفه شناسي و سخت گيري بيش از حد در مسائل و ارزش هاي اخلاقي
- عدم تمايل به دور انداختن اشيايي كه ديگر به آن ها نيازي ندارند.
- علاقه اي به اشتراك كار با ديگران ندارند و اين امر باعث مي شود كه معمولا تنها به انجام كار بپردازند.
- به ندرت پول خرج مي كنند و ترجيح مي دهند كه پول را براي آينده ذخيره كنند.
علائم اختلال وسواس اجباري معمولا از اوايل بزرگسالي شروع مي شود.
برچسب: ،
ادامه مطلب